Ein fin liten blome

Ein fin liten blome i skogen eg ser
i granskogen diger og dryg,
og vent mellom mose og lyng han seg ter.
Han står der så liten og blyg

Sei, ottast du ikkje i skogen stå gøymd
der skuggane tyngja deg må?
Å, nei, for av Herren eg aldri vert gløymd,
til ringaste blom vil han sjå.

Eit bod frå min Herre du blome meg ber:
om einsleg eg vert på min veg,
så veit eg at Herren vil vere meg nær,
Gud Fader, han vernar om meg.

Om enn eg er liten, har Herren meg kjær,
med honom eg kjenner meg sæl.
Kvar morgon meg bøna til himmelen ber,
med bøna eg sovnar kvar kveld.