Kong Vinter

Kong Vinter er over oss med all si tyngd. Til stor glede for borna - og meg også for den del. Det er så reint og fint ute - måtte det vare.

Eg vil for all del ikkje ha meir snø no, men det hadde vore kjekt om den som allereie er her, kan få ligge ei stund til.

Det er noko magisk med snøen, alt blir liksom så stille ute, alle lydar blir dempa og det råder ei stillheit over bygda vår. Stillheita blir brota berre av ein og annan snøfres og snøplog som strevar med å få vekk all snøen. Det er ikkje berre berre å bli kvitt all denne snøen heller, kvar i alle dagar skal vi gjere av den. No er barane så høge at det nesten er uråd å bli kvitt snøen. Og tenk på alle dei stakars brøytemannane (og -damene) som gjer sitt ytterste for at alle vegar skal vere framkomelege til ei kvar tid. Dei er mine kvardagsheltar no desse snøfulle dagane (ja, Arild er sjølvsagt også helten min, han står opp grytidleg for å frese vegen slik at eg skal få kome meg på jobb om morgonane).

Eg tykkjer Anne Grethe Prøys sin song "Hele himmlen faller ned" beskriv korleis eg føler det når all dennne snøen lavar ned i store flokser. Alt går så langsomt liksom.

Her oppe i Grepalia har vi blitt velsigna med over ein meter med denne fantastiske snøen, Vi har faktisk måtta måka garasjetaket to gongar berre på nokre få veker. I dag har eg måka verandaen (er nesten ferdig, i allefall halvferdig), så i morgon har eg nok blitt kjend med nokre nye musklar.

Dette bildet er tatt før måkerunde nr. 1 av verandaen. I dag var der faktisk like mykje igjen. Rekkverket er til orientering 95 cm høgt.

I helga skal vi kose oss ute i snøen og lage snømann og snølykter.

... og der kom sola til Grepalia. Vi er utan sol i ca ein månad, frå begynnelsen av desember og til 6. januar. Kan tru det var godt å få sjå desse deilige solstrålane. No går det mot vår, sola er her lenger og lenger for kvar dag, og no varmar ho godt også, sjølv om det er flott når det er skikkeleg vinter, men eg kan ikkje nekte for at eg ser fram til varme og late sommardagar.

Ha en fin fredagskveld folkens!

Ein gamal skatt

Mamma og pappa bur i eit gamalt hus, oppe på loftet er det kjekt å gå på skattejakt - der finn ein mange skattar. Sjå kva eg fann sist eg var der:

Det er faktisk Sunnmørsposten si 9. april 1940-utgåve. Eg vart sittande å blade forsiktig i den sjøre avisa, tenk kor redde dei måtte vere denne aprildagen for 70 år sidan, ja tenk at det er så lenge sidan det var krig her i landet. Eg håper at vi slepp å oppleve dette som våre besteforeldre og oldeforeldre måtte gjennomgå av redsle og fortviling, vi veit vel egentlig ikkje kor godt vi har det.

Eg veit at der skal vere ei kasse til med gamle aviser der oppe ein stad. Dei skal nok få kome ned i dagen ein gong. Meinar at det var lokalavisa Møre som ligg i den kassa, der er mange utgåver frå krigsåra, det står nok om mange skjebner i dei.

Det sto ein liten artikkel om Ørsta i denne utgåva også, artig å lese om kva som opptok folk då, det er nok ikkje så reint ulikt det som folk snakkar om no til dags vil eg tru.

Ja, dette var eit lite glimt av ei nær, men likevel fjern lokalhistorie.

No er det snart helg, då skal vi feire både Arild sin bursdag, morsdag, valentinesday og fastelavenssøndag... ja, ja greit å samle kaloriinntaket til ein dag.

Ha ei strålande helg!

Bloggtørke og giddaløyse

No er det lenge sidan det vart posta eit nytt blogginlegg her frå kvardagslivet våra. Eg har hatt fullt opp å gjere her i heimen. Den eine sykja har aløyst den andre, men no er vi forhåpentlegvis ferdige for ei stund. For å vere ærleg (og det skal ein jo vere), så har ikkje eg hatt ånda til å blogge heller, men no kjenner eg at den muligens er på veg tilbake.



Ser at mange har teke eit tilbakeblikk på fjoråret og det som skjedde i blogglandia då, eg nøyar meg med litt bilete frå desember.



Eg er så heldig å vere med i ein veninneklubb med fem andre fantastiske damer, vi møtest ca ein gong i månaden og har det utruleg kjekt saman. I desember var vi med Anna Lisa (http://annalisasblogg.blogspot.com/), ho er ein mester i å sy dei nydlegaste hjerta eg kan tenkje meg, og heldige meg, vann eit slikt fint hjerte då eg var på klubb med henne. Ho hadde laga til eit lite julelotteri - og eg vann, eg som aldri vinn noko som helst.




Julemannbaking høyrer med til årets faste førjulstradisjonar, Benedicte var ein ivreg hjelpar, sjølv om resultatet ikkje vart det aller beste, så var iveren der desto meir. Det var ikkje så nøye med om julemannane vart steikte heller, ho åt gladeleg av deiga.

Adventstida er ei god tid, ei tid til ettertanke og kos saman med sine kjære.Dette set eg høgt på prioriteringslista mi, sjølv om det ikkje alltid er like lett å få til, så skulle eg ønske at førjulstida var fri for kjas og mas.

Det er så koseleg å sette seg ned etter ein lang dag med førjulsstrid og berre slappe av og nyte adventstida.

Sjølvsagt må ein vere rene og pene til jul, og då må ein ta det årlege julelauget, i år som i fjor og året før er igjen. Benedicte storkosar seg i badestampen sin, skulle så gjerne hatt eit badekar no når eg har små born, men det har vi dessverre ikkje plass til.

Julaftan feira vi her heime samnam med forledra mine, vi kosa oss med deilig pinnekjøt til middag. Det er det beste eg fåt til middag, og det smakar aldri så godt som på julaftan.

Benedicte fekk seg ski i julegåve og dei måtte sjølvsagt prøvast på stovegolvet. Ho var kjempekry og gjekk som ei skiprinsesse så dette lova godt for dei komande skisesongane.

1. juledag er visst ikkje så heilag lenger som den var. Eg kan godt hugse at då eg var lita, var det heilt utenkjeleg å vere ute denne dagen. Då skulle ein vere inne saman med familia si. No er det heilt vanleg å vere ute denne dagen. Vi var ute og rann på akebrett i hagen til stor glede for Joakim og Benedicte.

Dette var litt av førjulstida og julefeiringa vår, skal prøve på at det ikkje skal bli like lenge til neste blogginnlegg kjem.

So long folks!