Bloggtørke og giddaløyse

No er det lenge sidan det vart posta eit nytt blogginlegg her frå kvardagslivet våra. Eg har hatt fullt opp å gjere her i heimen. Den eine sykja har aløyst den andre, men no er vi forhåpentlegvis ferdige for ei stund. For å vere ærleg (og det skal ein jo vere), så har ikkje eg hatt ånda til å blogge heller, men no kjenner eg at den muligens er på veg tilbake.



Ser at mange har teke eit tilbakeblikk på fjoråret og det som skjedde i blogglandia då, eg nøyar meg med litt bilete frå desember.



Eg er så heldig å vere med i ein veninneklubb med fem andre fantastiske damer, vi møtest ca ein gong i månaden og har det utruleg kjekt saman. I desember var vi med Anna Lisa (http://annalisasblogg.blogspot.com/), ho er ein mester i å sy dei nydlegaste hjerta eg kan tenkje meg, og heldige meg, vann eit slikt fint hjerte då eg var på klubb med henne. Ho hadde laga til eit lite julelotteri - og eg vann, eg som aldri vinn noko som helst.




Julemannbaking høyrer med til årets faste førjulstradisjonar, Benedicte var ein ivreg hjelpar, sjølv om resultatet ikkje vart det aller beste, så var iveren der desto meir. Det var ikkje så nøye med om julemannane vart steikte heller, ho åt gladeleg av deiga.

Adventstida er ei god tid, ei tid til ettertanke og kos saman med sine kjære.Dette set eg høgt på prioriteringslista mi, sjølv om det ikkje alltid er like lett å få til, så skulle eg ønske at førjulstida var fri for kjas og mas.

Det er så koseleg å sette seg ned etter ein lang dag med førjulsstrid og berre slappe av og nyte adventstida.

Sjølvsagt må ein vere rene og pene til jul, og då må ein ta det årlege julelauget, i år som i fjor og året før er igjen. Benedicte storkosar seg i badestampen sin, skulle så gjerne hatt eit badekar no når eg har små born, men det har vi dessverre ikkje plass til.

Julaftan feira vi her heime samnam med forledra mine, vi kosa oss med deilig pinnekjøt til middag. Det er det beste eg fåt til middag, og det smakar aldri så godt som på julaftan.

Benedicte fekk seg ski i julegåve og dei måtte sjølvsagt prøvast på stovegolvet. Ho var kjempekry og gjekk som ei skiprinsesse så dette lova godt for dei komande skisesongane.

1. juledag er visst ikkje så heilag lenger som den var. Eg kan godt hugse at då eg var lita, var det heilt utenkjeleg å vere ute denne dagen. Då skulle ein vere inne saman med familia si. No er det heilt vanleg å vere ute denne dagen. Vi var ute og rann på akebrett i hagen til stor glede for Joakim og Benedicte.

Dette var litt av førjulstida og julefeiringa vår, skal prøve på at det ikkje skal bli like lenge til neste blogginnlegg kjem.

So long folks!