søndag 22. november 2009

for lenge, lenge sidan...

Eg kom over eit gamalt avisutklipp her ein dag. Det vekte gamle og gode minner frå barndomen min. Eg hugsar godt kor stolte vi var då vi gjekk til lokalavisa og kunne meddele at vi hadde samla inn pengar til Redd Barna.


Det var ikkje kvardagskost å samle inn så mykje pengar, heile 1760,- kroner kunne vi sende avgarde til trengande born i det store og vide utland. Eg kan ikkje hugse heilt kva årstal dette var, men eg tippar det var i 1985 eller 1986.

Eg hugsar kor vi planla denne tombolaen, rulla lodd til den store gullmedalje og samla inn premiar både heime og med slekt og venar. Vi fekk også litt premiar med ulike butikkar, så premiane var mange - det var nok det som lokka griske og gjerrige sunnmøringar til å opne pengepungen.

I dag er slike tombolaer eit sjeldant syn - kan faktisk ikkje hugse å ha sett slike på mange år. Håpar at dei dukkar opp att snart, det er så koseleg å sjå kor engasjert born blir når dei får vere med å hjelpe andre.

(for dei som ikkje veit kven eg er, så står eg som nummer tre frå venstre)

Ha ei strålande veke alle saman

mandag 16. november 2009

Det er så trist...



Det er så trist når folk ikkje kan la uskuldige små dyr få fred. Eg blir så lei meg når eg tenkjer på kor hjelpeslause ein liten pusekatt blir, i møte med ein stor og sterk fot.

I går ettermiddag, kom pusen vår heim etter nesten eit døgn ute på livet. Det var ikkje ein glad og opplagd pus som sat på trappa vår. Han var pjuskete og verka svært redd. Eg trudde først han var våt, men det var han ikkje, heile pelsen var dekt med noko seigt og klissete som gjorde heile pelsen stiv og ekkel å ta på. Lissje gode pusen vår var vetskremd, han greidde ikkje å gå inn, han nærast kruap over dørstokken før han la seg ned på golvet i gangen.

Eg tok han opp og det vr tydeleg at han hadde det svært vondt. For å få vekk alt klisset som var i pelsen, måtte eg bade han. Det gjekk heilt fint, ikkje nokon protest frå pusen si side - berre det gjorde meg engsteleg.

I dag tok vi turen til dyrelegen, og ho kunne berre bekrefte det som eg trudde - pusen hadde fått seg eit kraftig slag i sida, mest truleg frå ein fot.

Hadde eg berre vore der og fått tak i den hjertelause personen som sparka den lisje uskuldige pusen vår. Hadde eg berre nådd tak i han, skulle gitt tilbake med same mynt, og eg veit akkurat kvar eg skulle ha sparka...


No har pusen fått seg ei sprøyte med antibiotika og ei med noko smertestillande, so no har han det nokon lunde, men stakars pus kor vondt den har hatt det.

Ser føre meg pusen kor han har slått følge med ein gjeng nedover bakkane her, så har dei tømt øl på den og sparka den oppover vegen att... FY F..N kor sint eg blir.

mandag 9. november 2009

stoltheitene mine




Forrige mandag var vi på besøk med Tonje for å ta bilete av alle mine håpefulle. Ho har nettopp laga seg eit studio heime og er allereie blitt ein flink fotograf. Sidan ho er mor til eine kompisen til Joakim, var det naturelg å spørje om ho ville forevige bøtteballetten min.

Her er nokre av bileta - og eg er svært så fornøgd med resultatet.




Ikkje vanskeleg å sjå kven som er sjefen i huset.





Benedicte vart lei på slutten og ville helst leike med Elea, så det vart litt bilde utan prinsessa også. Synest dette vart så fint.

til slutt klarte vi å lokke henne med på eit bilde saman med Silje. Er dei ikkje vel flotte, jentene mine?

Å VÆRE STERK

Å være sterk er ikke å aldri falle, å alltid vite, å alltid kunne.
Å være sterk er ikke å å orke og le, å hoppe høyest eller ville mest.
Å være sterk er ikke å løfte tyngst, eller å alltid lykkes.
Å være sterk, er å se livet som det er, å akseptere dets kraft, og ta del i det.
Å være sterk er å falle til bunnen og slå seg hardt
- og komme tilbake.