Det er så trist...

Det er så trist når folk ikkje kan la uskuldige små dyr få fred. Eg blir så lei meg når eg tenkjer på kor hjelpeslause ein liten pusekatt blir, i møte med ein stor og sterk fot.

I går ettermiddag, kom pusen vår heim etter nesten eit døgn ute på livet. Det var ikkje ein glad og opplagd pus som sat på trappa vår. Han var pjuskete og verka svært redd. Eg trudde først han var våt, men det var han ikkje, heile pelsen var dekt med noko seigt og klissete som gjorde heile pelsen stiv og ekkel å ta på. Lissje gode pusen vår var vetskremd, han greidde ikkje å gå inn, han nærast kruap over dørstokken før han la seg ned på golvet i gangen.

Eg tok han opp og det vr tydeleg at han hadde det svært vondt. For å få vekk alt klisset som var i pelsen, måtte eg bade han. Det gjekk heilt fint, ikkje nokon protest frå pusen si side - berre det gjorde meg engsteleg.

I dag tok vi turen til dyrelegen, og ho kunne berre bekrefte det som eg trudde - pusen hadde fått seg eit kraftig slag i sida, mest truleg frå ein fot.

Hadde eg berre vore der og fått tak i den hjertelause personen som sparka den lisje uskuldige pusen vår. Hadde eg berre nådd tak i han, skulle gitt tilbake med same mynt, og eg veit akkurat kvar eg skulle ha sparka...

No har pusen fått seg ei sprøyte med antibiotika og ei med noko smertestillande, so no har han det nokon lunde, men stakars pus kor vondt den har hatt det.

Ser føre meg pusen kor han har slått følge med ein gjeng nedover bakkane her, så har dei tømt øl på den og sparka den oppover vegen att... FY F..N kor sint eg blir.