Sykkelreparatør Reodor Felgen

Som eg nemnte i innlegget mitt i går, så passa eg to av tanteungane mine i går. Sidan det var så fint ute, ville gutane ut å sykle. Joakim hadde sin egen sykkel, men Andrè hadde ikkje med seg, så han måtte få låne. I garasjekjellaren har vi eit rikt utval av diverse utrangerte syklar som vi ikkje har hjerte til å kaste. Vi kan jo få bruk for dei ein dag. Og nettopp det fekk vi denne dagen.

Bakdekket var sjølvsagt flatt, så gutane gjekk laust med liv og lysst for å pumpe det opp, men uansett korleis dei pumpa og bles var dekket flatt. Dekket vart difor nøye undersøkt av desse to ivrige sykkelreparatørane, og dei kom fram til at det var hol i dekket. Som var sant nok, i og med at det var heilt oppmorkna...

Då kom dei på den superglupe idèen (vel og merke i følgje seg sjølve), at viss den eine heldt handa framfor holet og den andre pumpa luft med ei pumpe - som sikkert lak luft nok til å halde i live ein middels stor mann, så ville nok lufta halde seg inne i allefall ei lita stund. Og som sagt så gjort. Denne idèen fungerte sjølvsagt dårleg, så det enda med at karane gjekk på skattejakt i garasjekjellaren. Der fann dei mykje som både kan nemnast og det som ikkje bør nemnast...

Dei enda iallefall opp med å sykle på trehjulsykkel og trøtraktor og var vel fornøgde med det.