Etter ei veke med bloggtørke, kjem her no litt nytt frå meg. Då eg la ut det siste blogginnlegget mitt om ei fantastisk helg, ante eg ingenting om det marerittet ei lita familie her i bygda gjekk igjennom. Ei lita familie vart brått riven i filler. Livet deira vil aldri bli det same. Ein kjær pappa og sambuar vart funnen omkomen etter ein storstilt leiteaksjon. Bygda vår har vist stort engasjement og medkjensle i denne saka. Det kjennest godt å høyre til i eit slikt samfunn.




Denne hendinga gjorde at eg ikkje orka blogge, følte meg faktisk litt lamma og fekk dårleg smavit for at vi hadde hatt det så kjekt saman denne helga. Men det er ikkje noko vi kunne ha gjort annleis, det er brutalt å seie det - men livet må gå vidare. Sjølv om det nok kjem til å gå litt saktare for dei nærmaste.



Denne helga har vi ikkje gjort noko særleg. Benedicte har hatt kraftig bronkitt heile veka og vi har teke det med ro. Søndag tok vi oss ein liten biltur ut i øyane. Vi køyrde ut på Flø så Joakim skulle få sjå på storhavet. Der er fantastsik der ute, det må vere ein draum å bu på ein slik plass ein varm og mild sommardag. Og ei oppleving, når hauststormane herjar som verst.




Vi tok også turen innom gravplassen på Osneset, der ligg olderforeldra til Benedicte og Joakim.







Sjølv om sola måttte vike plass for haglbyger, måtte vi kjøpe oss is. Vi kosa oss med is, medan vi køyrde ein liten tur til Hareid og Kvitneset. Kvitneset er ein plass som vi må tilbake til når det blir sol og sommar. Då kjem det heilt sikkert eit nytt blogginnlegg derifrå. Det ligg mykje historie i ruinane der ute.




Det vart ein lang biltur for Benedicte, det var ikkje mykje ho sov, men det tok ho att då vi kom heim. Ho kraup likegodt inn i teltet sitt og sovna der. Sjå berre lisje prinsessa på sin aller første telttur på golvet heime i stova.